mastering CO2 είναι η πιο σημαντική δεξιότητα σε μια δεξαμενή φυτών υψηλής τεχνολογίας. Τα φυτά χρησιμοποιούν την ενέργεια του φωτός για να απομακρύνουν τον άνθρακα από το διοξείδιο του άνθρακα. Ο άνθρακας στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την κατασκευή υδατανθράκων. Η ζάχαρη είναι ένας βασικός υδατάνθρακας και τα φυτά συνδυάζουν το φωσφορικό με τον άνθρακα για να δημιουργήσουν μια θρεπτική ζάχαρη. Είναι αυτή η ζάχαρη φωσφορικών που χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή. Η ζάχαρη είναι τόσο σημαντική ώστε οποιαδήποτε μείωση του εφοδιασμού με άνθρακα αισθάνεται αμέσως από το φυτό, η οποία αντιδρά αρνητικά στην απώλεια του πολύτιμου υδατάνθρακα. Καθώς η ένταση του φωτός αυξάνεται, η ανάγκη για περισσότερη ζάχαρη αυξάνεται γρήγορα.
Διατήρηση των κατάλληλων επιπέδων CO2
Το πρόβλημα που σχετίζεται με τη διατήρηση CO2 το επίπεδο συγκέντρωσης είναι ότι τα αέρια δεν κινούνται τόσο εύκολα με το νερό όσο και όταν διαλύονται σε υγρά. Ο ρυθμός διάχυσης του αερίου στα όρια των κυψελών μπορεί να είναι τόσο υψηλός όσο ο 10,000 φορές πιο αργός στο νερό από ό, τι στον αέρα. Ως εκ τούτου, ακόμη και μικρές αλλαγές στο CO2 οι ρυθμοί έγχυσης ή οι ήσσονος σημασίας αυξήσεις της έντασης του φωτός έχουν μια σημαντική επιβλαβή επίδραση στην ικανότητα των φυτών να συγκεντρώσουν αρκετά CO2 για την κατασκευή υδατανθράκων.
Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία του νερού, τόσο λιγότερο διαλυτή CO2 είναι. Δεδομένου ότι οι περισσότερες φυτευμένες δεξαμενές είναι τροπικές δεξαμενές, αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη. Εκτιμάται ότι περίπου το 90% του αερίου που εγχέεται στη δεξαμενή χάνεται αμέσως στην ατμόσφαιρα. 10% ή λιγότερο το κάνει στην εγκατάσταση.
Τι μας λέει ένας ελεγκτής πτώσης;
Ο έλεγχος πτώσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κιτ δοκιμής pH, παρά τις μεγάλες αξιώσεις στη συσκευασία, όπως το "Long Term CO2 Δείκτης ". Πολλοί χομπίστες διαθέτουν ήδη ένα κιτ δοκιμής pH το οποίο συνήθως δείχνει μπλε εάν το δείγμα νερού είναι αλκαλικό (> pH7), πράσινο αν είναι ουδέτερο (= pH7) και κίτρινο εάν είναι όξινο (
Η σχέση μεταξύ CO2, ρΗ και kH
Όταν CO2 διαλύεται σε νερό ένα μικρό μέρος του, λιγότερο από περίπου 0.2% συνδυάζεται με το νερό για να σχηματίσουν ανθρακικό οξύ. Οσο περισσότερο CO2 διαλύεται και συνδυάζεται με νερό, τόσο περισσότερο θα πέσει το pH.
Το pH είναι μια μέτρηση ανάστροφης ροής. Η αύξηση του pH από το 6 στο 7 δείχνει μια δεκαπλάσια μείωση της συγκέντρωσης οξέος. Η πτώση του pH από το 6 στο 5 δείχνει μια δεκαπλάσια αύξηση της συγκέντρωσης οξέος.
kH αναφέρεται ως "ανθρακική σκληρότητα" και είναι ένα μέτρο της "ισοδύναμης" ποσότητας ανθρακικού και όξινου ανθρακικού άλατος στο νερό. Αυτά είναι συμπτωματικά ο ίδιος τύπος προϊόντων που εμφανίζονται καθώς σχηματίζεται το Carbonic acid CO2 ένεση. Εάν όμως το νερό περιέχει ήδη ανθρακικά και διττανθρακικά, το αποτέλεσμα είναι να εξουδετερώσει το οξύ. Ως εκ τούτου, το ανθρακικό και το διττανθρακικό δρουν ως "ρυθμιστικά", για να διατηρήσουν το pH υψηλότερο ακόμα περισσότερο CO2 διαλύεται στο νερό. Για αυτό το λόγο το kH είναι επίσης γνωστό ως μέτρο της "αλκαλικότητας" του νερού (αλκαλικότητα = υψηλό pH).
Επομένως, η σχέση από πρακτική άποψη είναι ότι εάν ο χομπίστας "Α" έχει μετρήσιμο pH κανάλι 7.2 και kH 10 (υψηλά επίπεδα ανθρακικών και δισανθρακικών) τότε 30 ppm διαλύεται CO2 μπορεί μόνο να προκαλέσει πτώση του pH στο 7.0
Αντιστρόφως, ο χομπίστας "Β" έχει νερό βρύσης που μετρά επίσης το 7.2 αλλά kH 6. Περισσότερο οξύ μπορεί να σχηματιστεί στο νερό του (λόγω των λιγότερων ανθρακικών και διττανθρακικών επιπέδων), έτσι 30 ppm διαλύθηκε CO2 στο νερό του θα έχει ως αποτέλεσμα μια πτώση του pH στο 6.8.
Εάν ο χομπίστας "Β" ξαφνικά προσέθεσε όξινο ανθρακικό νάτριο στο νερό του, το kH θα ανέβαινε. Οχι CO2 θα χάνονταν. Θα εξακολουθεί να έχει 30 ppm CO2 διαλύεται αλλά το διττανθρακικό άλας θα συνδεόταν με περισσότερο οξύ στο νερό και θα έβλεπε αμέσως αύξηση του pH. Αυτή η ιδιότητα του ανθρακικού / όξινου ανθρακικού άλατος είναι ακριβώς γιατί το διττανθρακικό νάτριο χρησιμοποιείται για να εξουδετερώνει τα οξέα του στομάχου όταν το υπερκατανάλουμε.
Γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε νερό δεξαμενής στο πλυντήριο πτώσης
Εάν διαλυθεί CO2 ήταν η μόνη πηγή οξύτητας στη δεξαμενή, θα ήταν απλό να μετρήσουμε το pH και να χρησιμοποιήσουμε την εξίσωση / γράφημα για να προσδιορίσουμε CO2 επίπεδα. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Υπάρχουν πολλές όξινες και αλκαλικές πηγές στη δεξαμενή που κυμαίνονται από τα ούρα και την αμμωνία έως τα φωσφορικά που εμείς οι ίδιοι προσθέτουμε ως θρεπτικά συστατικά. Το ρΗ που μετριέται στη δεξαμενή είναι ως εκ τούτου αναξιόπιστο επειδή δεν αντανακλά με ακρίβεια το οξύ που προκαλείται από CO2 διαλύοντας μόνο στο νερό.
Η αποδεκτή πρακτική είναι να γεμίσει το πλυντήριο πτώσης με απεσταγμένο / απιονισμένο / RO νερό που έχει ρυθμιστεί σε γνωστή τιμή kH. Με αυτό τον τρόπο το νερό της ελεγχόμενης πτώσης απομονώνεται από το νερό της δεξαμενής και αντιδρά μόνο σε άμεση επαφή με CO2 εξάτμιση από τη δεξαμενή στην φυσαλίδα αέρα του ελεγκτή και έπειτα στο δείγμα νερού. Θεωρήθηκε ότι ένα δείγμα απεσταγμένου νερού προσαρμοσμένο σε μια ανθρακική σκληρότητα του 4 dkH μια συγκέντρωση 30 ppm έχει ως αποτέλεσμα ένα ρΗ περίπου 6.6 το οποίο, χρησιμοποιώντας το αντιδραστήριο ενός κιτ δοκιμής pH στον έλεγχο πτώσης, μετατρέπει το δείγμα νερού στο πλέγμα πράσινο. Το νερό 4dkH έχει πλέον γίνει η στάνταρ λύση για τα πούλια, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το 5 dkH. Με το 5 dkH ένα πράσινο χρώμα (6.6 pH) θα δείχνει 38 ppm. Αυτές οι λύσεις μπορούν να γίνουν αλλά και η AE να την πουλήσουν.
Πώς είναι το πούλι συναρμολογημένο και τοποθετημένο - Είναι όλα τα πούλια πτώσης ίσα; Τα πούλια σε διάφορα μεγέθη, σχήματα και υλικά, όπως πλαστικό ή φυσητό γυαλί. Όσο πιο εξωτικά, τόσο πιο ακριβά. Το φυσητό γυαλί αποτιμάται καθώς προσθέτει μια αισθητική γοητεία στη δεξαμενή όταν τοποθετείται. Δεν υπάρχει διαφορά στην απόδοση των dropcheckers λόγω του geometry του σχήματος. Μερικές φορές το σχήμα και η κατασκευή καθιστούν δύσκολη την ανάγνωση των χρωμάτων.
Ορισμένα κιτ dropchecker πωλούνται με αντιδραστήριο ρΗ συν νερό 4DKH ξεχωριστά. Άλλα κιτ πωλούν ένα προ-αναμεμειγμένο υγρό που συνδυάζει τα δύο. Είτε έτσι είτε αλλιώς θα λειτουργήσει αλλά το μείγμα είναι πιο βολικό.
- Χρησιμοποιώντας τη σύριγγα, τραβήξτε το 1.5 ml από το 4dkH (ή το 1.5 ml του προ-αναμεμιγμένου υγρού) από τη φιάλη και μεταφέρετέ το στο κύπελλο διαλογής.
- Εάν το αντιδραστήριο είναι ξεχωριστό από το νερό πιέζοντας το διάλυμα 3 του αντιδραστηρίου στο δοχείο και ανακινείτε απαλά. Η λύση θα μετατραπεί σε μπλε-πράσινο που δείχνει ένα pH γύρω από το 7.
- Τώρα αναστρέψτε το συγκρότημα προσέχοντας να μην χυθεί το υγρό
- Στη συνέχεια, κρατώντας το επίπεδο, τοποθετήστε το πούλι οπουδήποτε στο μπροστινό τζάμι μέσα στη δεξαμενή, ώστε να παγιδεύεται αέρας στο σκάφος.
Πρέπει να κλείσω το αέριο τη νύχτα;
Η απενεργοποίηση του αερίου είναι προαιρετική και πολλοί προτιμούν αυτή τη μέθοδο επειδή μπορεί πραγματικά να τεντώσει το δικό σας CO2 προμηθεύονται έως διπλάσια. CO2 χρησιμοποιείται μόνο όταν υπάρχει φωτισμός. Το οξυγόνο που καταναλώνεται από τα φυτά συναγωνίζεται με τον ανταγωνισμό με την πανίδα. Εάν το αέριο είναι απενεργοποιημένο, αυτό δίνει ένα διάλειμμα και το μέγιστο επίπεδο μπορεί να οδηγηθεί υψηλότερα κατά τη διάρκεια της φωτοπεριόδου. Η ποινή της μεθόδου ON / OFF φυσικά είναι ένα πρόσθετο στρώμα πολυπλοκότητας. Θα χρειαστείτε ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα και χρονοδιακόπτη.
Μηδενισμός σε 30 σελ / λεπτό
Η ανταπόκριση αλλαγής χρώματος στα πούλια των πτώσεων είναι αργή για πολλούς νόμιμους λόγους. Το πρωί, αφού ενεργοποιήσετε το αέριο, το χρώμα του ελεγκτή σας λέει μόνο το τι CO2 συγκέντρωση ήταν μια ώρα ή δύο πριν. Σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της ημέρας, το CO2 η συγκέντρωση στη δεξαμενή φθάνει και σταθεροποιείται στο μέγιστο (ρυθμός έγχυσης μείον την εξάτμιση και την κατανάλωση των φυτών). Μετά από περίπου μία ώρα, υπάρχει ισορροπία CO2 συγκέντρωση στη δεξαμενή, στη φούσκα και στο δείγμα νερού του ελεγκτή. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει 4 ή 5 ώρες, ώστε να πρέπει να είστε υπομονετικοί με το πούλι και με τη ρύθμιση της ταχύτητας των φυσαλίδων σας. Εάν χάσετε το νεύρο σας πολύ νωρίς επειδή το χρώμα δεν αλλάζει αρκετά γρήγορα, ανεβείτε το αέριο και λίγες ώρες αργότερα τα ψάρια υποφέρουν και ο ελεγκτής μετατρέπεται σε κίτρινο χρώμα. Βλέπετε τα ψάρια να υποφέρουν και να μειώσουν το αέριο, τότε τα φυτά μπορεί να υποφέρουν. Αυτό είναι το φαινόμενο yo-yo πολλά υποφέρουν και συχνά μπορούν να προκαλέσουν άλγη.
Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε τον έλεγχο πτώσης συστηματικά και με υπομονή. Δώστε στον εαυτό σας κάποιο χρόνο σαν ένα Σαββατοκύριακο όταν είστε στο σπίτι για να παρατηρήσετε. Χρησιμοποιήστε νερό 4 dkH. Ρυθμίστε την αρχική σας ταχύτητα φυσαλίδων και παρατηρήστε τις αλλαγές χρώματος καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας. Βρείτε το μέγιστο σταθερό χρώμα συγκέντρωσης και σημειώστε την ώρα της ημέρας που συνέβη. Εάν το χρώμα είναι υπερβολικά μπλε, κάντε μια μικρή προσαρμογή αυξάνοντας την ταχύτητα των φυσαλίδων και αφήστε την εκεί για μια άλλη ημέρα. Σημειώστε ξανά το μέγιστο και, αν χρειαστεί, κάντε μια άλλη μικρή ρύθμιση. Θυμηθείτε ότι τα περισσότερα ψάρια μπορούν να ανεχθούν μια πράσινη λάμπα ή ακόμα και στο κίτρινο εάν απενεργοποιήσετε το αέριο. Θα διαπιστώσετε ότι με μια καλυμμένη δεξαμενή μπορείτε να απενεργοποιήσετε το αέριο 2 ή 3 ώρες πριν την απενεργοποίηση των φώτων. Το πρωί το πούλι μπορεί να εμφανίζεται στο πράσινο. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ενεργοποιήστε το αέριο μία ή δύο ώρες πριν ανάψετε τα φώτα. Εάν είστε υπομονετικοί και μεθοδικοί, θα διαπιστώσετε ότι θα καταναλώσετε πολύ λιγότερο αέριο επειδή ο συγχρονισμός σας θα είναι σωστός. Είναι πολύ πιο σημαντικό το γεγονός ότι η συγκέντρωσή σας είναι μέχρι το ονομαστικό επίπεδο το πρωί όταν αρχίζουν τα φώτα. Το απόγευμα η συγκέντρωση έχει ξεπεράσει και τα φυτά βρίσκονται σε έλεγχο ταχύτητας. Με το τέλος της ημέρας μπορείτε να γκρεμίστε πίσω, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει άφθονο αέριο διαλυμένο και τα φυτά αρχίζουν να μειώνουν την κατανάλωσή τους.
Αρχικό ποσοστό φυσαλίδων - αποποίηση ευθυνών
Δεν υπάρχουν δύο ρυθμίσεις δεξαμενής ακριβώς οι ίδιες. Επομένως, είναι αδύνατο να υποδείξουμε με ακρίβεια ποιος είναι ο αρχικός ρυθμός των φυσαλίδων που πρέπει να ορίσει κάθε άτομο. Διαφορετικοί συνδυασμοί ρυθμιστών / μετρητών φυσαλίδων παράγουν φυσαλίδες διαφορετικού μεγέθους. Πολλοί άλλοι παράγοντες επηρεάζουν το ρυθμό απορρόφησης των δεξαμενών. Έχουν προσφερθεί τα ακόλουθα αυθαίρετα αρχικά ποσοστά και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προσεκτικά σε συνδυασμό με τις παραπάνω διαδικασίες:
40 σε 60b γαλόνι 1 φούσκα ανά δευτερόλεπτο,
20 σε 40 γαλόνι 1 φούσκα κάθε 2 δευτερόλεπτα
10 σε 20 γαλόνι 1 φούσκα κάθε 5 δευτερόλεπτα
Θυμηθείτε να μην πάρετε όραμα σήραγγας και να γίνει υπνωτισμένος από φυσαλίδες στον πάγκο - οι τιμές που φαίνονται είναι απλά ένας οδηγός και παρέχονται απλώς για προσανατολισμό.
Πότε πρέπει να αντικατασταθεί το αντιδραστήριο;
Η συνήθης πρακτική είναι να καθαρίσετε το δοχείο και να αντικαταστήσετε τα υγρά ελέγχου πτώσης κάθε φορά που πραγματοποιείται αλλαγή νερού, συνήθως μια φορά την εβδομάδα. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν CO2 διαθεσιμότητα σε φυτά Αν μπορούσαμε να εντοπίσουμε οπτικά CO2 σε μια δεξαμενή θα δούμε ότι η κατανομή είναι άνιση. Το εργοστάσιο στην περιοχή ανάντη της ροής έχει μεγαλύτερη πρόσβαση από το εργοστάσιο ακριβώς πίσω του κατάντη. Η ροή και η κατανομή δεν συζητούνται αρκετά, αλλά είναι τόσο κρίσιμες όσο ο ρυθμός φυσαλίδων και η μέγιστη συγκέντρωση. Συχνά δηλώνεται ότι μια φυτευμένη δεξαμενή θα πρέπει να διηθείται με ρυθμό ανακύκλωσης μεταξύ 3 και 5 φορές τον όγκο της δεξαμενής ανά ώρα. Το πρόβλημα είναι ότι κανένα φίλτρο ποτέ δεν παραδίδει την ονομαστική του ροή σε τυπικές διαμορφώσεις μόλις φορτωθεί με μέσα. Τα φίλτρα του δοχείου και οι αντλίες καυσίμων πρέπει να καταπολεμούν τη βαρύτητα επίσης. Πρόσθεσε ένα CO2 διαχύτη / αντιδραστήρα και κάποιος θα ήταν τυχερός να πάρει το 50% της ονομαστικής ροής.
Όταν αποφασίζετε για το φιλτράρισμα για μια δεξαμενή στόχο για τον όγκο της δεξαμενής 3X, υποθέστε 50% απώλεια και επιλέξτε το μοντέλο με βάση αυτούς τους αναθεωρημένους αριθμούς. Μια δεξαμενή 200 L πρέπει να διηθείται σε 600 L / ώρα, αλλά αυτό σημαίνει ότι ένα φίλτρο (ή φίλτρα συνδυασμένα) βαθμολογείται σε 1200 L / ώρα. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, λόγω του χώρου ή του κόστους, τότε εξετάστε μια εναλλακτική λύση προσθέτοντας μια δύναμη κεφαλής για την παροχή ροής στα φυτά. Μια καλή ένδειξη της σωστής διανομής είναι όταν τα περισσότερα ή όλα τα μεμονωμένα φυτά "κυριαρχούν στο αεράκι".
Συσκευές In-Line σε σχέση με συσκευές In-Tank
Για δεξαμενές μικρότερες από περίπου 30 US Gallons (120L), οι διαχύτες εντός δεξαμενής λειτουργούν καλά καθώς ο όγκος του νερού δεν είναι υπερβολικός, ωστόσο, καθώς αυξάνεται το μέγεθος της δεξαμενής, γίνεται πιο βιώσιμη η χρήση μιας εξωτερικής συσκευής. Αυτό φαίνεται επίσης πιο καθαρό στη δεξαμενή καθώς μειώνει την ακαταστασία.
Ορισμένες εξωτερικές συσκευές, όπως είναι γνωστές ως "Ατομικοποιητές" καθώς απελευθερώνουν πολύ μικρές φυσαλίδες και μια ομίχλη ή ομίχλη εμφανίζεται στη δεξαμενή. Κάποιοι βρίσκουν αυτό ενοχλητικό. Ένας συμβιβασμός μπορεί να είναι η τοποθέτηση της συσκευής μέσα στη δεξαμενή στην σχάρα εισόδου του φίλτρου και η δυνατότητα του φίλτρου να καταπιεί τις φυσαλίδες. Το φίλτρο θα διαλύσει τις φυσαλίδες έτσι ώστε να μην υπάρχει ομίχλη.
